Toen Murad dertien was, kwamen zijn moeder en grootmoeder met hem vanuit Azerbeidzjan naar België. Hij bouwde in ons land een leven uit, maar kreeg als meerderjarige geen papieren. Na een politiecontrole werd hij maar liefst acht maanden gedetineerd.
“Ik was aan het werk, pizza’s aan het bakken, toen de politie binnenviel. Eentje van hen zei: ‘Bingo!’. Alsof ik een maffiabaas was. Het was de zwaarste dag van mijn leven.”
“Ja, ik was in het zwart aan het werk. Maar wat moest ik anders? In de criminaliteit gaan? Drugs dealen? Ik probeerde ondanks alle moeilijkheden iets van mijn leven te maken, maar plots werd ik als een crimineel gezien en opgesloten.”
De laatste maanden in detentie kon ik van niets meer genieten
“Het was uitgerekend de verjaardag van mijn moeder toen ik gearresteerd werd. De eerste maand daar was ik mentaal helemaal kapot. Als ik het woord ‘moeder’ hoorde, begon ik te wenen. Ik kon mijn tranen niet stoppen.”
“Ik zat altijd te wachten op het moment dat we mochten wandelen. Om letterlijk even adem te kunnen nemen. Maar de laatste anderhalve maand kon ik van niets meer genieten. Ik ging niet meer wandelen, keek geen films meer, luisterde niet langer naar muziek. Ik zat de hele dag in mijn cel. Te wachten.”
Zonder een stukje papier ben je blijkbaar niemand
“Als je daar zit, mis je de simpelste dingen in het leven: muziek luisteren in de auto, een wandeling doen wanneer je wil, een Red Bull drinken. Ze breken je daar mentaal, emotioneel. Je bent fucked up.”
“Uiteindelijk hangt ons leven af van vijf centimeter papier. Zonder dat stukje papier ben je blijkbaar niemand. Nog steeds kan ik geen plannen maken. Terwijl ik niks anders wil dan een goed leven. Zoals iedereen, toch?”
Iedere persoon heeft een fundamenteel recht op vrijheid. De Move coalitie werd in januari 2021 opgericht als een gezamenlijk initiatief van Caritas, CIRÉ, JRS Belgium en Vluchtelingenwerk Vlaanderen. De leden van Move bundelen hun krachten om een einde te maken aan detentie om migratieredenen. We verkiezen waar mogelijk de term “(administratieve) detentiecentrum voor migranten” boven “gesloten centrum” om een duidelijk onderscheid te maken met de open opvangcentra voor personen die internationale bescherming verzoeken. Met deze keuze in terminologie benadrukken we de harde realiteit van detentie. Daarenboven omvat de term alle bestaande vormen van detentie om migratieredenen, zoals de terugkeerhuizen die we “administratieve detentiecentra voor gezinnen” noemen.
Move gaat op zoek naar de verhalen van mensen op de vlucht in detentie om hen een gezicht en en erkenning als mens te geven.