IMG20211202162812

Bahaaeddin: “Ik ging kapot aan stress en slaapgebrek”

Deel dit verhaal

Bahaaeddin (35) vluchtte van de Gazastrook naar België. In ons land werd hij in 2021 opgesloten in de detentiecentra van Steenokkerzeel, Vottem en Merksplas. “Mijn gezondheid ging er snel op achteruit.”

“Ik ben geboren in Jordanië. Toen ik zes was, verhuisde ons gezin naar Palestina. Als volwassen man verzette ik me tegen Hamas. Ik moest vluchten. Na twee extreem gewelddadige jaren in Griekenland trok ik verder naar België.”

“Drie keer heb ik hier asiel aangevraagd, drie keer werd het afgewezen. Omdat ik niet de juridische hulp kreeg om mijn dossier correct in te dienen. Daardoor belandde ik in het ondergrondse circuit in Brussel.”

“Ik werkte in een bar. Na een discussie met mijn baas gaf hij me plots aan bij de politie. Daarop werd ik drie maanden opgesloten in 127bis in Steenokkerzeel. Zonder dat ik wist wat er zou gebeuren, zonder zicht op een einde. Mijn geestelijke gezondheid ging er snel op achteruit.”

“Ik verwondde mezelf om te ontsnappen aan de onrust in mijn hoofd”

“Ik zag een andere gedetineerde een mesje inslikken. Ik heb mezelf ook verwond. Om te ontsnappen aan de onrust in mijn hoofd. Ik was het wachten en de verveling zo beu. We mochten niets doen. Niet koken, niet wandelen, niet werken. Het was een pure gevangenis.”

“Ik kon nooit tot rust komen in het centrum. De brullende vliegtuigen, het lawaai van mijn medegevangenen: het hield me allemaal wakker. Ik was doodop door slaapgebrek en stress. Ik vroeg een gesprek met de dokter, die me meteen antidepressiva gaf.”

“Na 127bis werd ik overgebracht naar Caricole. Na een mislukte uitzetting kwam ik in Vottem terecht. Omdat ik mezelf steeds vaker verwondde, werd ik constant in isolatie gezet. Ik was zogezegd onhandelbaar. Maar nooit kreeg ik psychologische hulp.”

“Ik kamp nog steeds met de gevolgen van de zware medicatie”

“Na twee maanden in Vottem werd ik nog naar Merksplas gebracht. Zeven maanden na mijn arrestatie werd ik eindelijk erkend als vluchteling. Dankzij de vzw Nansen, die me hielp om mijn aanvraag wél correct in te dienen. Ik ben nu wel erkend, maar kamp nog steeds met de gevolgen van de zware pijnstillers en antidepressiva die ik in detentie kreeg.”

Iedere persoon heeft een fundamenteel recht op vrijheid. De Move coalitie werd in januari 2021 opgericht als een gezamenlijk initiatief van Caritas, CIRÉ, JRS Belgium en Vluchtelingenwerk Vlaanderen. De leden van Move bundelen hun krachten om een einde te maken aan detentie om migratieredenen.We verkiezen waar mogelijk de term “(administratieve) detentiecentrum voor migranten” boven “gesloten centrum” om een duidelijk onderscheid te maken met de open opvangcentra voor personen die internationale bescherming verzoeken. Met deze keuze in terminologie benadrukken we de harde realiteit van detentie. Daarenboven omvat de term alle bestaande vormen van detentie om migratieredenen, zoals de terugkeerhuizen die we “administratieve detentiecentra voor gezinnen” noemen. Move gaat op zoek naar de verhalen van mensen op de vlucht in detentie om hen een gezicht en een erkenning als mens te geven.